Za krótka smycz nie jest dobra na spacer, czyli po co są nam potrzebne rezerwy w projekcie

Spacerując ostatnio z psem zauważyłam, że cały czas muszę regulować długość i naprężenie smyczy. Zależy to przede wszystkim od masy psa (35 kilogramów żywej wagi), zmieniającego się otoczenia, jak też spotykanych ludzi (zwłaszcza dzieci, które pies kocha) i psów – znanych lub nieznanych. W każdym razie psa muszę mieć zawsze pod kontrolą.

Podobnie jest z projektami – też chcę mieć je pod kontrolą.

Jak w takim razie zabezpieczam się przed niepewnością? Staram się dobrze zarządzać ryzykiem, a przekładając to na realia budżetu projektu, muszę mieć zawsze  zapewnione rezerwy. także rezerwy czasowe w harmonogramie, tzw. bufory. I co najważniejsze, rezerwy staram się mieć do samego końca – zarządzam nimi. Rezerwy pozwalają mi na pewną elastyczność, a z tym zawsze żyje się lepiej i lepiej zarządza się projektami. Moja ulubiona liczba to 20% :)

Wracając do spaceru z psem,

Smycz dla psa mam długą, ma ona albo większy zapas albo mniejszy. Czasami pozwalam jej swobodnie zwisać, jak jesteśmy sami na dużej łące. Ale w otoczeniu innych psów lub ludzi, muszę psa trzymać krótko i mieć rezerwę w drugiej ręce. Tym samym zmniejszam ryzyko, że nagle pies mi się gwałtownie wyrwie. A raz miałam już rękę na temblaku ;)

Chwila refleksji …

Zastanawiam się czasami, dlaczego tak trudne jest zarządzanie projektami i kiedy jest trudne. Tresura psa też nie jest łatwa, jednak niektórym się udaje. Psa mamy jednego przez wiele lat i jak go dobrze wytresujemy w młodym wieku i będziemy później konsekwentni, spacery z nim będą stanowić wyłącznie źródło radości dla obu stron. 

Natomiast projekty trwają czasami kilka miesięcy i jak zapewnić sobie wtedy sukces? Trzeba mieć sprawdzone metody działania i sprawdzony zespół. Wtedy także każdy projekt jest wielką przyjemnością.

Życzę udanego nadchodzącego tygodnia i samych przyjemnych spacerów z psem lub bez psa :)

Na zdjęciu widok na wieczorny krakowski Rynek Główny u wylotu ulicy Szewskiej.