Dzieci mają naturalną potrzebę nauki i rozwoju. W tej sposób uczą się żyć, dorastają. To, co najważniejsze, według mnie, to utrzymanie tego stanu przez całe życie.
Ważne jest utrzymanie stanu ciekawości świata i ludzi, stanu entuzjazmu w poznawaniu nowego, stanu ciągłego uczenia się przez poznawanie, doświadczanie, doznawanie, odczuwanie emocjami, eksperymentowanie, przekraczanie granic.
Świadomość siebie
Innymi słowy nauka i rozwój to nieustanne poszerzanie świadomości samego siebie - tak można powiedzieć z perspektywy człowieka dorosłego.
W różnych momentach życia rozwijamy się w różnych kierunkach. Najważniejsze jest, aby mieć okazje, stwarzać je, okazje do ciągłego rozwoju i uczenia się. I nie zaniedbywać żadnego z obszarów życia.
Powstaje pytanie, jak potrzeba ciągłej nauki i rozwoju ma się do naszego modelu wartości?
Dołączam schemat zmodyfikowanego modelu Shaloma Schwartza (źródło: http://www.spoleczna.psychologia.pl/pliki/2013_1/Cieciuch_PS_1_2013.pdf ), który może być przydatny w rozważaniach nad sobą. Gdzie jesteś teraz na tym continuum wartości?
Otoczenie
I kolejne pytania: jak współczesny świat stymuluje nas do uczenia się? Czego się uczymy, czego musimy się uczyć, aby przetrwać w tym świecie, a czego się nie uczymy, bo na przykład brakuje już nam czasu, a może entuzjazmu, ciekawości w obszarach, które sami chcielibyśmy odkrywać?
Jakie otoczenie sprzyja naszemu rozwojowi, a jakie wręcz przeciwnie? Czy świadomie wybieramy otoczenie, w jakim obracamy się?
Jak mówił Mahatma Gandhi "Nie ważne, byś był lepszy od innych. Ważne, byś był lepszy od siebie samego z wczoraj". Tak ja rozumiem rozwój.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zapraszam do komentowania